Kodeks rodzinny mówi o tym, że alimenty na dziecko to świadczenie, które ma na celu zapewnienie mu koniecznych środków utrzymania, potrzebnych do zagwarantowania między innymi: wyżywienia, odzieży, mieszkania, leczenia, a także zaspokojenia potrzeb kulturalnych. Z czasem alimenty stają się również środkami niezbędnymi do wychowania, w tym kształcenia. Dlatego celem, alimentów jest zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. Należy pamiętać o tym, że zaspokojenie potrzeb ma wyłącznie charakter teraźniejszy i przyszły. Nie ma bowiem możliwości pokrywania potrzeb przeszłych. Jeśli ktoś chce rościć sobie prawo do alimentów za czas przeszły, czyli sprzed daty złożenia pozwu, powinien wskazać, że konkretne i usprawiedliwione potrzeby nie zostały zaspokojone. Alimenty na dziecko mogą być dostarczane osobie uprawnionej w dwóch formach. Pierwszą z nich jest forma pieniężna, z kolei drugą formą są osobiste świadczenia. Przeważnie obowiązek alimentacyjny polega jednak na dostarczaniu wartości majątkowych, czyli, innymi słowy, pieniędzy.
Miejscem składania pozwu jest biuro podawcze właściwego sądu. Można również wysłać pozew drogą pocztową. Z kolei najważniejszy jest wybór sądu. Mianowicie to Sąd Rejonowy, a dokładniej Wydział Rodzinny i Nieletnich rozpatruje tego typu wnioski. Powinien być on wybierany zgodnie z miejscem zamieszkania pozwanego rodzica albo według zamieszkania osoby, która jest uprawniona do uzyskania alimentów. Wybór należy do powoda, a dokładniej rodzica dziecka, który występuje z pozwem do sądu. Złożenie pozwu o alimenty na dziecko jest procesem całkowicie bezpłatnym – czyli uprawniony do alimentów zwolniony jest z obowiązku wnoszenia opłaty. Mówi o tym prawo – strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych. Pozew o alimenty powinien zawierać kilka kluczowych informacji. Między innymi:
Istnieją trzy sposoby na ustalenie alimentów na dziecko. Pierwszy z nich polega na zawarciu umowy pomiędzy rodzicami uprawnionego dziecka, przed notariuszem. Jednak ta alternatywa możliwa jest wyłącznie wtedy, gdy oboje rodzice pozostają w zupełnej zgodzie co do wysokości alimentów. Drugi sposób opiera się na drodze sądowej. Czyli, jeżeli sąd orzeknie rozwód lub separację, to w wydanym wyroku powinien zawrzeć rozstrzygnięcie w przedmiocie wysokości, w jakiej każdy z małżonków jest zobowiązany do ponoszenia kosztów zarówno utrzymania, jak i wychowania dziecka. Warto podkreślić, że alimentów można dochodzić również na drodze odrębnego procesu. Natomiast ostatnią możliwością jest zawarcie przed sądem ugody w tej sprawie. Kolejną kwestią, którą warto poruszyć, jest ta, na co można przeznaczyć pieniądze pochodzące z alimentów na dziecko. To sprawa niepodważalna, alimenty należy przeznaczyć na pokrycie kosztów utrzymania i wychowania dziecka.
Zgodnie z kodeksem rodzinnym, rodzic winien jest świadczyć alimenty względem dziecka od chwili jego urodzenia, aż do momentu, w którym dziecko będzie samo w stanie się utrzymać. Chyba że dochody z jego majątku wystarczają na pokrycie tego typu kosztów. Co więc zwalnia rodzica z obowiązku płacenia alimentów? Jest to kwestia bardzo indywidualna i uzależniona od tego, kiedy dziecko będzie w stanie samodzielnie się utrzymać. Dopiero wówczas obowiązek alimentacyjny wygasa. Zarówno kodeks opiekuńczy, jak i rodzinny nie wskazują konkretnego wieku dziecka, które miałoby stanowić wyznacznik daty końca płacenia alimentów. Otóż nawet osiągnięcie przez potomka wieku 18 lat, czy też zakończenia procesu edukacji, nie jest datą ustania obowiązku płacenia alimentów na dziecko. Oznacza to nic innego jak to, że rodzice zobowiązani są do świadczenia alimentów na rzecz dzieci małoletnich, jak i dorosłych. Jeśli dziecko osiągnie wiek 18 lat, ale nie jest w stanie samo zapewnić sobie środków na utrzymanie, tylko dwie okoliczności mogą zwolnić rodzica z płacenia alimentów. Pierwszy z nich mówi o tym, że rodzic ponosi znaczny uszczerbek dla swojego utrzymania, a w dodatku ma ograniczone możliwości zarobkowe. Z kolei drugi występuje w momencie, gdy uprawniony nienależycie się stara, by uzyskać możliwości samodzielnego utrzymania się.
