W ostatnim czasie, bardzo często w orzecznictwie sądów powszechnych zaczęto poruszać zagadnienie znaczenia wieku osoby pokrzywdzonej, przy ustalaniu kwoty należnego jej zadośćuczynienia w sprawach związanych m.in. z błędami medycznymi. Jako adwokat, któremu bliskie są zagadnienia związane z błędami medycznymi, na bieżąco śledzę orzecznictwo sądów powszechnych dotyczące najogólniej rzecz ujmując błędów medycznych. Dlatego też postanowiłem przygotować wpis, w którym podzielę się najnowszymi orzeczeniami, poruszającymi wspomnianą kwestię. Ze swoistym urodzajem takich orzeczeń mieliśmy do czynienia w lipcu bieżącego roku, kiedy to wydane zostały dwa następujące po sobie orzeczenia. W omawianych przeze mnie orzeczeniach sądy podkreśliły jak ważną kwestią dla ustalanie odszkodowania lub zadośćuczynienie za naruszenie ciała jest wiek osoby pokrzywdzonej.
Pierwszy z nich to wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku o sygn. akt I ACa 71/17 z dnia 12 lipca 2017 r. We wspomnianym orzeczeniu Sąd uznał, że wiek poszkodowanego odgrywa istotną rolę, ponieważ intensywność cierpień z powodu kalectwa jest silniejsza u człowieka pozostającego jeszcze w sile wieku. Następnego dnia, orzeczenie w identycznym przedmiocie wydał Sąd Apelacyjny w Gdańsku. Tym razem Sąd dokładniej wyjaśnia nam istotę znaczenia wieku, dla kwestii wysokości należnego uprawnionemu zadośćuczynienia, wskazując, że o rozmiarze szkody niemajątkowej decydują takie czynniki jak m.in. stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i długotrwałość, nieodwracalny charakter następstw zdarzenia. Również wiek poszkodowanego odgrywa istotną rolę – utrata zdolności do pracy i możliwości samorealizacji oraz czerpania przyjemności z życia wywołuje niewątpliwie silniejsze cierpienia psychiczne u człowieka młodego, niż u człowieka w wieku dojrzałym czy wręcz podeszłym. Głębsze będzie poczucie krzywdy u człowieka, który doznał kalectwa będąc w pełni sił, niż u człowieka dotkniętego ograniczeniami związanymi z wcześniejszą niepełnosprawnością. Należy uwzględniać również rodzaj wykonywanej pracy, dotychczasową aktywność, szanse na przyszłość, poczucie przydatności społecznej oraz bezradność życiową (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 13 lipca 2017 r., o sygn. akt I ACa 1058/16).
Na temat wysokości zadośćuczynienia lub podstaw jego ustalenia można pisać bez przerwy, a nadal pozostanie on niewyczerpany. Przypominam, że w jednym z ostatnich artykułów „błąd medyczny – odszkodowanie i zadośćuczynienie”, wyjaśniłem Państwu, jakie okoliczności mają znaczenie w kwestii ustalenia odpowiedniego zadośćuczynienia. Niniejszy artykuł wraz z powołanymi orzeczeniami, niech będzie uzupełnieniem mojego wcześniejszego wpisu.
Adwokat Michał Gajda
Kancelaria Adwokacka Szczecin
Adw. Michał Gajda, absolwent Uniwersytetu Szczecińskiego, Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończył studia podyplomowe z prawa medycznego oraz prawa karnego skarbowego i gospodarczego. W swojej codziennej praktyce zajmuje się obroną w sprawach karnych, w tym o przestępstwa typowo kryminalne, przestępstwa gospodarcze i skarbowe, a także prowadzi obronę lekarzy w sprawach o w tym tzw. błędy medyczne. Jako specjalista od prawa medycznego, reprezentuje podmioty lecznicze z całej Polski, prowadzi szkolenia dla medyków, jest wykładowcą Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego, a także uczestniczy w pracach Rady Ekspertów Parlamentarnego Zespołu ds. Medycyny Estetycznej.
